ਸ਼ਬਦੁ ਗੁਰੂ ਸੁਰਤਿ ਧੁਨਿ ਚੇਲਾ

ਉਪਰੋਕਤ ਸ਼ਬਦ ਨੂੰ ਵਿਚਾਰਨ ਤੇ ਕੁਝ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਵੀ ਵੇਖਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਸਰੀਰ ਵੀ ਉਸੇ ਹੀ ਹਰੀ ਦਾ ਮੰਦਰ ਹੈ।  ਜਿਵੇ ਹਰਿਮੰਦਰ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਚਾਰ ਚੁਫੇਰੇ ਪਾਣੀ ਹੈ। ਮਨੁੱਖੀ ਮਨ ਦੇ ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ ਮਾਇਆ ਦਾ ਪਾਣੀ ਹੈ। ਹਰੀ ਤਕ ਪਹੁੰਚਣ ਦੇ ਰਾਹ ਵਿਚ ਇਛਾਵਾਂ ਦੀਆਂ ਰੁਕਾਵਟਾਂ ਹਨ  ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਕੋਈ ਸੀਮਾਂ ਹੀ ਨਹੀਂ। ਇੱਕ ਪੂਰੀ ਹੋ ਜਾਵੇ ਇਨਸਾਨ ਦੂਸਰੀ ਤੇ ਧਿਆਨ ਟਿਕਾ ਲੈਂਦਾ। ਪੂਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਭਾਵੇਂ ਨਿਰੀਖਣ ਕਰ ਕੇ ਵੇਖ ਲਓ। ਸ਼ਬਦ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿਚ ਹੀ ਕਹਿ ਦਿਤਾ ਗਿਆ ਹੈ “ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਵੇਖ ਤੂੰ……ਹਰਿ ਮੰਦਰੁ ਤੇਰੈ ਨਾਲਿ ” ਰਹਾਉ ਦੀਆਂ ਪੰਕਤੀਆਂ ਵਿਚ ਕਹਿ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਸਚੀ ਭਗਤੀ ਨਾਲ ਹੀ ਸੱਚਾ ਹਰਿ ਮੰਦਰੁ ਪ੍ਰਗਟ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਰਹਾਉ ਤੋਂ ਅਗਲੀਆਂ ਪੰਕਤੀਆਂ ਵਿਚ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਹੈ   “ਹਰਿ  ਮੰਦਰੁ  ਏਹੁ  ਸਰੀਰੁ  ਹੈ  …… ਗਿਆਨ ਰਤਨੁ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਇ ” ਇਸ ਸ਼ਬਦ ਤੋਂ ਉਪਰ ਵਾਲੇ ਸ਼ਬਦ ਵਿੱਚ ਦੱਸਿਆ ਗਿਆ ਹੈ ” ਕਿਨ ਬਿਧ ਸਾਗਰ ਤਰੀਐ ” ਇਸ ਸ਼ਬਦ ਵਿਚ ਦੱਸਿਆ ਹੈ ਇਸ ਦਾ ਰਸਤਾ ਦੁੱਖ ਦੇ ਦਰਵਾਜੇ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।  ਰੋਹ ਰੂਪੀ ਰਖਵਾਲਾ ਬੈਠਾ ਹੋਇਆ ਹੈ, ਫਿਰ ਆਸ ਤੇ ਨਿਰਾਸ ਦੇ ਦੋ ਤਖਤੇ ਭਿੜੇ ਹੋਏ ਹਨ। ਪਰ ਜੇ ਆਸਾਂ ਨੂੰ ਹਿਸਾਬ ਵਿਚ ਰੱਖੀਏ ਤਾਂ ਨਿਰਾਸਾ ਵੀ ਓਸੇ ਅਨੁਪਾਤ ਵਿਚ ਘਟ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਤੋਂ ਅੱਗੇ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਹੈ ਖਾਈ ਦੇ ਵਿਚ ਮਾਇਆ ਦਾ ਪਾਣੀ ਭਰਿਆ ਪਿਆ ਹੈ। ਕੇਂਦਰ ਵਿਚ ਸੱਚ ਦੇ ਤਖ਼ਤ ਤੇ ਬੈਠਾ ਹੋਇਆ ਹੈ “ਅਕਾਲ ਪੁਰਖ ” ਅਕਾਲ ਪੁਰਖ ਤਕ ਪਹੁੰਚਣ ਲਈ ਰਾਹ ਦੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਰੁਕਾਵਟਾਂ ਨਾਲ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਦੋ ਦੋ ਹੱਥ ਕਰਨੇ ਪੈਂਦੇ ਹਨ। ਮਨ ਵਾਰ ਵਾਰ ਮਾਇਆ ਵਿਚ ਫਸੇਗਾ ,ਤੇ ਵਾਰ ਵਾਰ ਹੀ ਇਸ ਨੂੰ ਵਰਜਣਾ ਪਵੇਗਾ। ਹੋਲੀ ਹੋਲੀ ਟਿਕਾਅ ਦੀ ਸਤਿਥੀ ਵਿਚ ਪਹੁੰਚ ਜਾਵੇਗਾ , ਪਰ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਨਿਰੰਤਰ ਕਰਨੀ ਹੋਵੇਗੀ। ਗੁਰਬਾਣੀ ਇਕ ਸਮੁੰਦਰ ਹੈ, ਇਸ ਦੇ ਅਰਥ ਕਰਨਾ ਜਾ ਸਮਝਣਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੈ। ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਇਸ ਵਿਚ ਸੋਧ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋ ਜਾ ਕੁਝ ਜੋੜ ਸਕਦੇ ਹੋ।